词典
白徒的意思
白徒
趣笔阁 qubige.com
词语解释
白徒[ bái tú ]
⒈ 未经训练的兵卒;临时征集的壮丁。
⒉ 佛教对俗人的称呼。僧衣黑色,故称俗人为“白徒”。
⒊ 指不出家的徒弟。
⒋ 指不学无术之徒。
趣笔阁 qubige.com
引证解释
⒈ 未经训练的兵卒;临时征集的壮丁。
引《管子·七法》:“以教卒练士击敺众白徒,故十战十胜,百战百胜。”
《汉书·邹阳传》:“今 吴 楚 之王练诸侯之兵,敺白徒之众,西与天子争衡, 济北 独底节坚守不下。”
颜师古 注:“白徒,言素非军旅之人,若今言白丁矣。”
宋 叶适 《兵总论二》:“斡离不 始挟兵才万餘,长驱而至,莫有敌者,仓卒遣人召白徒以勤王,京师不守,则勤王之人寇掠遍天下矣。”
《金史·古里甲石伦传》:“但敌势颇重,而往者皆新集白徒,絶无精鋭,恐不能胜。”
清 萧抡 《宝山田若谷明府钧团练乡勇》诗:“只愁白徒不习战,勇怯相半难从征。”
⒉ 佛教对俗人的称呼。僧衣黑色,故称俗人为“白徒”。
引南朝 宋 何承天 《与宗居士书》:“冶城 慧琳道人 作《白黑论》,乃为众僧所排摈,赖蒙值明主善救,得免波罗夷耳。既作比丘,乃不应明此,白徒亦何为不言?”
⒊ 指不出家的徒弟。
引《南史·循吏传·郭祖深》:“僧尼十餘万,资产丰沃。所在郡县,不可胜言。道人又有白徒,尼则皆畜养女,皆不贯人籍,天下户口几亡其半。”
范文澜 蔡美彪 等《中国通史》第二编第五章第二节:“男僧得收白徒,女尼得收养女,白徒养女不入户籍,免除一切课役。”
⒋ 指不学无术之徒。
引章炳麟 《程师》:“学之成验,定於校试,校试固不能无偏重轻,藉令试之殿廷,然诸校録者復多白徒,稍上非寄象之材,则目録之士耳!”
近音词、同音词
词语组词
相关词语
- míng bái明白
- bái sè白色
- bái tiān白天
- kòng bái空白
- hēi bái黑白
- bái yún白云
- bái chī白痴
- dàn bái蛋白
- bái bái白白
- xuě bái雪白
- tú dì徒弟
- bái yī白衣
- duì bái对白
- bái fà白发
- bái jīn白金
- dǎi tú歹徒
- jié bái洁白
- bái jiǔ白酒
- biǎo bái表白
- bái yín白银
- tǎn bái坦白
- sī tú司徒
- tú bù徒步
- bái gōng白宫
- bái mǎ白马
- gào bái告白
- bái xī白皙
- bái hǔ白虎
- qīng bái清白
- bái cài白菜
- xìn tú信徒
- bái yǎn白眼
- bái táng白糖
- cǎn bái惨白
- xué tú学徒
- shī tú师徒
- bái fèi白费
- bái zhǐ白纸
- bái shuǐ白水
- fā bái发白
- dú bái独白
- pàn tú叛徒
- bái gǔ白骨
- bái rén白人
- bái nèn白嫩
- chún bái纯白
- zì bái自白
- fěi tú匪徒
- tú láo徒劳
- bái zhòu白昼
- bái bān白斑
- dà bái大白
- jiào tú教徒
- bái rì白日
- bái tóu白头
- bái shí白石
- huī bái灰白
- bái lóng白龙
- mén tú门徒
- bái bǎn白板